Espesyal na Edisyon

Ngayon, talakayin naman natin ang buhay pag-ibig ng dakilang manunulat ng mga pitik bulag na ito. Ako ay si The Great at ang katambal ko ay si ...... Ibarrak Orama. Simula nang dumating ako sa buhay niya, nagkaroon ng liwanag at dahilan ang buhay niya. Kaya, sabi ko,

Ibarrak, dalhin mo ako sa lugar na tayo lamang
Ako'y maghihintay, halina tayo'y tumakbo
ikaw ang prinsepe, ako ang prinsesa
ito'y kwento ng pag-ibig, Orama, sabihin mong..
oo

The Great: Nakakakilig ang mga pitik bulag noh, ang daming mga nagmamahalan sa Pisay. Mayroon ka pang naiisip na iba?
Ibarrak Orama: Wala na eh, pagkat ikaw lamang ang iniisip ko.

[kakorny noh? Kaya niyo yan?]

Berdeng Buhok

Bonggang- bongga itong una nating pitik bulag. Kahit ilang buwan pa lamang sila dito sa paaralan, nagkamabutihan na itong sina Alonzo at Mik-mik. Kung naaalala niyo pa sina chocnut at ting, magkatulad ang kwento ng kanilang pag-iibigan. Ang pagkakaiba lamang, hindi sila nagsimula bilang magkaaway. Matagal na silang magkaibigan, sa tagal, mukhang nagkagustuhan na sila sa isa't- isa. Pero kung kikilatasin natin sila, bes ang kanilang tawagan, kaya, ano ba talaga best friends o lovers? Sa ngayon, hindi pa natin masasabi kaya pakaabangan nalamang natin ang susunod na kabanata ng kwento nila bilang magkaibigan.

Hanep itong dalawang babaeng crush ng bayan sa first year. Ang haba ng hair nitong sina Milby at Little. Sa katunayan, ang daming nagkakagusto sa kanilang dalawa. Itong si Little, mayroong tatlong boy dormer na admirer. Ang isa ay ang pinakamatalino sa gintong palasyo na si Mr. 1.2523. Ang isa naman ay dadalhin pa yata si Little sa sarili niyang concert kapag siya'y sumikat na. Tawagin na lamang natin siya sa pangalang Mr. Guitarista. At ang huli naman ay si Lalaking R. Ito namang si Milby, nakatanggap ng mga regalo mula kay Tissue at mula sa pinakamatalino naman sa maladiyamanteng palasyo. Itago na lamang natin itong isa pang nagmamahal kay Milby sa pangalang FM-Static.

Noong nakaraang araw ng mga puso, itong si Dyesebel ay mayroong natanggap na regalo mula kay Mr. Future President. Isang teddy bear at anim na tsokolate lang naman ang natanggap ni Dyesebel ngunit pinatamis ito ng pagmamahal ni Mr. Future President.Hanep itong si Mr. Future President ah,bata pa lang, magiging president na. Gawin kaya niyang first lady itong si Dyesebel? Mukhang bago pa lamang itong tambalan na ito kaya subaybayan nalang natin ang mga mangyayari pa.

Dilaw na Balat

Mayroon nang bagong palabas sa Pisay ang Roy and Kris. Mapapanood ang palabas na ito araw-araw. Tampok dito ang masayang istorya ng pagmamahalan nina Roy at Kris. Dahil sa sobra- sobra nilang pagmamahal sa isa't- isa ay kulang nalaman na gawin silang iisa. Haha. Pakasubaybayan niyo nalang ang bawat kabanata ng Roy at Kris.

Rating: Sampo sa bagong love team na sina Me-Coagulation at Ano. Sa campus, ano at me-coagulation ay laging makikitang magkasama partikular na sa may bridge. Marahil gustung- gusto nila ang amoy ng creek kaya doon nila napipiling magdate. Natagpuan din ito sila na magkasama noong araw ng mga puso na nanuod ng palabas sa sinehan. Hindi lang isa, kundi dalawa. Oh, kaya niyo yun?

Mapupulang Mata

Sa tagal ng panahong lumipas, mayroon na tayong bagong Mr. President. Ngunit, tulad ng dating kwento, dalawang babae ang nagugustuhan ni Mr. President. Hindi inaasahang mabuo ang tambalang Mr. President at Miss Researchmate. Tama! Researchmates sila kaya hindi na sigurong kayo magtatakang nahulog sila sa isa't-isa. Nagsimula ang lahat nang aminin ni Mr. President kay Miss Researchmate ang kanyang tunay na nararamdaman kay Miss Researchmate. Ngunit, nitong araw ng mga puso lamang ay binigyan ni Mr. President ang kanyang dating nagugustuhan, ang henyong si Miss Hula. Sino ba talaga ang magiging first lady mo Mr. President? Si Researchmate o si Classmate?

Dugong Bughaw

Haiku

Haiku Ya Evin
Kamusta na po kayo,
Ni Ate HAiku?

Ito namang ate ni Alonzo, maganda rin ang buhay pag-iibig. Biruin ninyo, napaibig niya si Kowtow na handang ibigay sa kanya lahat kahit pa lumuhod siya sa harap ng ate ni Alonzo. Kapansinpansin ang lagi nilang pagsasama kahit saan at pati na rin ang pagsayaw nila sa huling kanta noong Prom. Ito pa isang clue, partners rin sila sa class dance. oh, diba?

Ok Doc!! Ok Doc ang pangalan ng katambal nitong si, alam niyo na, edi si ... Matagal na ring gusto ni Ok Doc si ... ngunit, ngayon lang yata lumambot ang puso ni ... para kay Ok Doc. Ngunit, pano na yan? Malapit na silang magtapos, ah, ayos lang pala pagkat magkalapit lang naman sila ng bahay. Kaya kahit walang cellphone si ..., pwede silang mag-usap.

Mayroong pinakabagong balita ukol sa Ok Doc at ... love team. Ang haba naman ng hair ni ... Mayroon pa palang isang nagkakagusto sa kanya. Mukhang may naaamoy akong love triangle ah. Paano na yan? Sa iisang lungsod lang silang tatlo nakatira. Sino kaya ang pipiliin ni ...?

Mayroon na palang bagong hari. Ang kamahalang Reyna kasi ay natagpuan na ang lalaking nagpapatibok ng puso niya. Isang MILLOnaryo. Madalas rin silang makikitang magkasama sa paaralan. Halos kapareho lang sila ng iba pang mga love team ang pagkakaiba lamang, reyna at hari sila ng Electro-World.!!

Makulay ang Buhay

[Mga taong mas mahilig sa bata]

Tila isang nobela ang kwento ng pagkakaibigan nina BRH resident at GRH resident. Matagal na silang magkaibigan. Sa tagal, maaaring narealize na nila ang tunay na nararamdaman nila para sa isa't- isa. Gabi-gabi mo silang makikitang magkasama, nag-uusap sa kiosk. Magkaibigan lang kaya o magka-ibigan na? Ngunit, paano na yan, ngayong magtatapos na si BRH resident at maiiwan pa GRH resident? Mananatili kaya ang kanilang pagkakaibigan?

Ang kwentong ito ay malapit nang magtapos. Ito kasing si Mr. Finale-N ay malapit nang magtapos kaya ang "love of his life" na si Dyeemie ay iiwanan niya muna. Magkakabalikan pa kaya sila matapos ang dalawang taon? Paano na ang kanilang mga alaala ng mga pag-uusap at mga date sa kanilang mga paboritong lugar, ang kiosk add mo pa ang mean building.

Sabi nga nila, ang pagmamahal ay kung ayaw mong magtapos ng sekondarya para lang sa isang Freshie. Itong si Prince Fishy ay halatang-halatang nagkakagusto kay Walang Sasakyan. Sabihin niyo mang corrupting minor siya, pagbigyan nalang natin pagkat huling taon na niya

Bulaklak ang nagbibigay kulay sa buhay. Isang bulaklak lamang ang nagbigay ng lahat ng kulay sa buhay ni Mayh Earh. Nang nakilala niya si Jasminum officinale ,lumigaya ang kanyang buhay. Ngunit pano ba yan? Bilang na ang araw ni Mayh Earh. Ngunit, ok lang yan..pagkat...YM at CP saves the day!

Pisay

ni: Gil A. Dulon

Malamang ang title ng article na ito ay ang title din ng una niyong essay sa Pisay. Marami na rin akong nasulat na ganito. Yun bang mga essay na pinapagawa tuwing Homeroom tulad na lang ng How Pisay changed my life, Life in Pisay, My first impression on Pisay, Pisay, Dorm life in Pisay, etc. Mga topics na ganun: iba-iba ang title pero parepareho ang concept. Kaya ngayon, bilang graduating student ay pinasulat ako ng aking adviser ng isang essay na may konting kaibahan dun sa mga nasulat ko nung first year hanggang 4th year ko. Kaya eto na yung own version ko ng aking Pisay life…1st year to 4th year (mahaba to, pambawi ko na sa madaming articles na nakalimutan kong ipasa…at gawin)

Enrollment.

Maaga akong pumunta ng enrollment, pangalawa ata akong dumating. Excited kasi e. Unang impression sa enrollment at field day: Amazing race.. Enjoy naman konti kasi kahit nakakapagod ang mistulang amazing race ang enrollment dahil sa dami ng stations. Kaya lang dahil sa aga ko sa enrollment, nakatulog ako sa gitna ng mga stations. Pangalawa ako dumating, pangalawa mula sa huli tuloy din ako sa mga nakatapos sa enrollment.

1st year.

Una lahat. Alas tres ata ako gumising, dormer kasi. Alas dose na din ata ako natulog nun kasi masarap makipag-usap sa mga roommates mong bago mo pa lang nakilala. Alas kwatro (wala pang wake-up bell) kami bumaba para kumain. Pagababa namin, hanep, andun din yung ibang mga freshie, naghihintay din na magbukas ang dorm.Yung isa nga doon, alas tres pa andun. Alas singko nasa Acad na kami (totoo yun noon, promis, kahit ngayong alas siyete na nasa dorm pa rin kami…naliligo).

Masaya maging freshie. Masarap kantahin ang Time to be Happy ni Mom V. <*the time to be (ngisi) is now*kadalasang aksyon:tingnan ang iba at hanapin kung sinong kumanta pa rin ng happy>, ok magmemorize nung Values Education 1 ni Sir Weng, at siyempre, enjoy magfriendster sa CompSci.

Masaya din ang Foundation Day, lalo na yung loveknot at jailers. Dito rin unang minamalas ang mga estudyante- nagkasub, o hindi umabot sa cut-off ng DL. Ito yung eksena habang nagdadasal ako sa computation ng grades:

Ako: Lord, sana umabot ng 2.5….please umabot ka..plis….

Katabi kong DL: Lord, sana magpiso, please, sana umabot ng piso.. please..

Spot the difference?

LULL week (tama ba yung term?)

Ito yung week na papatayin kayo sa pagkabagot. Ito yung week na busy ang seniors para sa graduation, kaya, malaya kayong gawin ang gusto niyo basta: wag lang pumasok sa classroom, mag over the bakod, lumabas ng paaralan, bawal labagin ang student handbook at gadget policy. In short, pili ka: matulog, kumain sa canteen, makipag-usap sa kung sinong nababagot, magtakbuhan sa skul, maglaro ng basketball, o magdaydream buong araw.

Naging parang net café din ang Comlab noon. Kasi, araw-araw kaming nandun at naglalaro ng BattleOn/Dragon fable, o Neopets. Ewan ko kung bakit kami na-adik sa mga larong yun. Masarap lang sigurong magbabad sa mga Flash games habang pinapanood ang karakter mong pinapalo ang mga hipon, bampira o maliliit na version ni Shrek kaya nauso yung Dragon Fable(Fashion wars na raw ang uso ngayon). Kaya pagkatapos nun, naghigpit na ang Comlab. Bawal nang gumamit kung maglalaro ka lang ng Icy tower o kung ang definition mo ng research ay Friendster.

Yun ang Lull week- may moral lesson kang natututunan after. Pag may klase sasabihin mong, “Please sana walang klase.” Hintayin mong maglull week, mamamatay ka sa pagkabagot. Moral lesson: Be careful of what you wish for.

2nd year.

Mahirap tong year na to. Nasa third floor kayo at mas malaki pa sa inyo mga libro ninyo. Wala ring free time sa year na ito. Lahat 4:10 ang dismissal except sa biyernes. Dalawa ang math, first time niyong babanggain ang Chemistry, Biology at Physics. Sa tingin ninyo no sweat? Hintayin nyong magsecond year kayo, o subukan niyong balikan yung year na yun.

Pero, sa lahat, kaya naman din yung year na yun. Worth it naman ang matututunan mo sa pagod mo. Kaya advice: mag-aral nang mabuti. Hindi ko to ginawa noon, kaya kung susunod din kayo, malamang manghihinayang kayo ngayon.

3rd year.

Parang prize pagkatapos ng 2nd year life niyo. Madaming free time, naka-adjust na sa buhay Pisay, at siyempre, kakilala na ang mga guro. Isa lang ang panibagong mukha na kailangan mong harapin: Research. Kung tamad ka, ito ang subject na didisiplina sa’yo. Kaya advice: sa taong to, mag-ipon na ng bondpaper, ink, printer, folder, slider, utak, at vitamins. Para saan yung panghuli? Panlaban para di ka magmukhang naglalakad na bankay matapos ang ilang mga walang tulugan session sabay ang iyong research mates at laptop.

4th year.

Kabaliktaran halos lahat sa 1st year. Panghuli na lahat. Kaya halos lahat ng okasyon iniiyakan. (Pati achievement test, loko lang). Huling Sci camp, huling prom, huling Intrams, basta huli lahat. AT may pahirit ang research- version 2 (para dun sa mga mamalasin at papaulitin ng research).

Advice: live life to the fullest.

Kaya wag niyong sayangin free time niyo. Magpakatamad kayo kung gusto niyo, wag lang kayong magsisi sa huli.

Graduating na ako. At sa apat na taong iginugol ko ditto ay halos napagdaanan ko na rin lahat. Gumawa ng assignment,kumanta ng time to be happy, nagstudy sa exams,nagcram, nakinig sa klase, natulog sa klase, nagperfect at nagzero sa quiz, nanalo sa Sci-tech fair pero muntikang nagkakwatro sa research, pumasa, nasub, gumawa ng sandamakmak na Labrep, nangopya at nagpakopya….ng assignment :), nagsulat ng I will never be late again ng 200x, sumayaw sa PE, nanalo sa contest, gumising ng alas tres sa dorm, nagising ng alas 7, at higit sa lahat nag- aral sa Pisay.

Kung minalas man ako o nakuha ang gusto ko, di na importante. Sa huli naman ang mahalaga ay kung paano mo ginugol ang High school life mo dito.

Kapitan Ewan

Kinagat ng insekto. Nabuhusan ng kemikal. Natamaan ng kidlat. Nakakalipad. May di pangkaraniwang lakas. Matipuno. Matso. May laser sa mata, bumubuga ng apoy, at lumulunok ng bomba. Nakasuot ng fitting na costume. May barbell, headdress, korona, at initials ng pangalan sa dibdib. At higit sa lahat, may brief sa labas. Nahulaan nyo? Mismo. Mga katangian ng isang Superhero. Sila yung mga superstar sa komiks na kung sa totoong buhay ay gagala talaga sa sa mga highway ay matatawa ka sa mga suot nila.

Nag-eenjoy din akong manood ng mga superhero movies pero di ko talaga maalis sa isip ko ang kakulangan nila sa pag-isip ng di gaanong weirdongsuot. Tulad na lamang ni Capt. America na suot-suot ang flag ng America. Hindi ko maimagine kung may Capt. Philippines. Malamang flag din natin ang suot nya at may shield din siyang hugis palanggana.

Seryoso, pero sila yung mga tipo ng nilalang na mukhang jologs ang costume. Subalit, kahit jologs ang kanilang suot, ay iniisip nila ang kapakanan ng mga tao. Kahit Fitting pa ang kanilang suot ay hindi naman limitado ang kagustuhan nilang tumulong. At kahit walang bayad, ay handa silang magpatrol buong araw.Kaya, hayaan nyong ibigay ko ang kaibahan ng mga Superhero sa mga sikat ring tao sa totoong mundo- ang mga politiko. Hayaan nyong ibigay ko ang mga dahilan kung bakit imposibleng maging Superhero ang mga politiko.

May brief sa labas ang mga Superhero, ang mga politiko ay nakabarong. Nakakatawang isipin na kung sino pa ang mukhang jologs ay siya namang madami ang naitutulong. Oo, nasa labas nga ang brief nila, pero wala naman silang takot na baka makita ang lahat ng kanilang ginagawa. Hindi nga sila nakabarong pero, higit pa sa pormal ang tingin natin sa kanila. Habang ang isa, kahit nakabarong, ay binabato naman ng mga isyu na hindi natin alam kung kasinungalingan at pawing isyu lang.

Ang mga Superhero ay aksidente ang pagkakaroon ng kapangyarihan, ang mga politiko’y hindi. Yun nga, ang mga superhero ay maaaring nakagat ng insekto, nakalunok ng bato, nakidlatan o natalsikan ng kemikal. Kung ano mang dahilan ng pagkakaroon nila ng kapangyarihan- ay aksidente at kailanma’y di nila plinanoo ginusto. Habang ang career ng mga politiko ay planado. Ano ang punto? May isang kilalang pilosopo ang minsang nagsabi na ang kapangyarihan ay mas karapatdapat na ibigay dun sa mga taong hindi talaga naghahangad nito at di nagpaplanong makuha ito.

“With great powers come great responsibilities ang motto ng mga Superhero,” habang ang mga politiko ay “with great powers come great influence”. Sa Spiderman unang sumikat ang naunang motto. Sa Pilipinas sumikat ang pangalawa. Ang mga Superhero ay may nakikitang kaakibat na responsibilidad sa kapangyarihan. Ang mga poliyiko’y may nakikitang inpluwensya kaakibat ng kapangyarihan.

Ang mga Superhero mismo ang umaaksyon, ang mga politiko’y nag-uutos ng aksyon. Ito ang malaking twist at irony. Sa pelikula, ang Superhero ang mismong sumusuntok at nabubugbog. Sa balita, ang mismong politiko ang inenterbyu at pinupuri sa mga tulay na ginawa ng mga trabahador o sa mga paaralang pinagtiisang turuan ng mga guro.

Walang pera halos lahat ng mga Superhero, habang kabaliktaran ang mga politiko. Walang pera halos lahat ng mga Superhero. Dahil yun sa inuuna nila ang iba kaysa sarili nila. Alam natin bakit. Habang ang mga politiko ay maraming pera at mansion. Di natin alam bakit.

Masyado nang naging laganap at korapsyon at panloloko sa ating gobyerno. Ang mismong mga taong inaasahan natin na maging kasangga natin ang siyang gumagamit sa atin at pinangsasangga tayo. Aminin natin. Niloloko tayo. Nagpapaloko tayo dahil pagod na tayo. Pagod na tayong magreklamo, magtanong at magPeople Power dahil wala rin namang mangyayari.

Malapit na ang 2010. Di natin alam kung sino ang nagsasabi ng totoo na magiging matapat sila. Maaring lahat ng mga presedentiables ay matapat. Subalit, mas makatotohanang maaring wala sa kanila ay matapat.

Iba-ibang tao. Iba-ibang katangian. Iba-ibang kurso. Iba-ibang plataporma. Subalit dapat iisa ang hangarin- ang maging matapat upang tayo’y umunlad. Sana, yun nga ang hangarin nila.

Maaring di hamak na mas ok ang mga Superhero kesa mga politiko. Kaya lang, sa komiks lang sila nabubuhay. Maaring meron ngang politikong matapat, mabait at tulad ng mga Superhero. Kaya lang, kung meron nga, tiyak di pa siya ipinapanganak.

Malapit na ang 2010. Kailangan natin ng matapat na politiko. At di niya kailangang magsuot ng brief sa labas para mapatunayang matapat siya.

Exams

Dalawang buwang tinuruan,

Isang gabing ikakram,

O kung di man ay tutulugan na lamang-

Ang pasulit,

Na dalawang buwan mong natutunan,

Subalit isang oras mo lang sasagutan.

Ang magagawa ng Bathala

ni:Melbert Narvaez


Walang bahid ng alinlangan, yun ang aking paniwala,

Na himalang magagawa na nagmula sa Bathala,

Nang mga pangyayaring hindi inakala,

Nang biglang bumukas ang pintuan ng paglaya,

Para sa ating inalipin at inaping bayan!

Minsan Lamang

Minsan Lamang

Na ang araw ay Masaya

Minsan lamang lamang

Ang puso ko’y ngumiti

Minsan lamang

Ang aking malay magtagpo

Minsan lamang

Pinagbigyan ng tadhana

Pero ang minsan lamang-

Ay di pinagbigyan.

Textback

ni Melbert Narvaez

Hindi ko mawari kung saan eksakto,

Pakiramdam ko, nasa gitna ako

Ng bangungot at delubyo;

Kung sakaling makikita mo ako,

Tatawagan mo ba ako?

Maglalaan ka ba ng pagod

Kaya kung wala ka pang nahanap na mahalin

Upang makausap ako?”

-Textback ng isang emo sa text na "where na u?"

Untitled

ni -phioph-

Hindi ko alam ba't kita nagustuhan

Isang araw na lang ay inirog kang biglaan

Pinipilit kung tayo'y magkatuluyan

Kahit alam kong sa huli ako pa rin ang masasaktan

Ang matamis mong ngiti,

Ang kumikislap mong mga mata,

Ako'y di makaiwas na tingnan ka

Nahahalata mo na ba?

Ang puso ko'y nagtataka

Sa lahat ng tao ikaw pa

Nagbubulag-bulagan pa kahit alam ko naman talaga

Na sa 'yo, wala akong mapapala

Pagmamahalan

ni ReNessiela at Archie

Ang pagmamahal ng tao ay nagbibigay-lakas

Kung ang pag-ibig ay na 'to ay tunay at wagas

Ang lahat ng tao'y pwedeng magmahal

Dahil kung hindi, ang iba'y magiging hangal

Ito'y nagpapagawa sa atin ng mabuting bagay

At sa taong mahal ito ay iniaalay

Kaya kung wala ka pang nahanap na mahalin

Maghintay ka lang at siya'y darating din.

Soneto 0301

ni 143PoNCaN

Sisiriin ko ang kamatayan para sa 'yo

Lahat ng mga dyablo ay aking kakalabanin

Sa gitna ng umaalong lawa ng impyerno

Alam kong isang perlas kang aking hahawiin

Titik man ng panahon, landas ay magkaiba

Lahat ng sakripisyo ko'y sa 'yo inialay

'Pagkat sadyang ika'y napalimbag na sa diwa

Sa kabiguang puso mo'y matamo, naglamay

Ngunit matatag ang kaluluwang naguluhan

Di bilanggo sa makitid na pagkakamali

Hanggang biglang napakintal sa aking isipan

Sayangin lahat para sa taong walang paki,

Sa sakit at pagdurusa ng puso, magtiis

Malaong namulat sa katotohanang bihis

Kaya't natutong kalimutan ang isang ikaw

Kadilima'y pinalitan na ng bagong araw

R

ni –KiMo-

Kalungkutan ko sa iyo’y napapawi
Sa piling mo, napupuno ng ngiti
Kaaya-aya ang katamisan ng iyong ugali
Tulo’y ako’y nawala sa pagmumunimuni

Minsa’y namalisbis na rin ang ‘yong mga luha
Mapanglaw na kahapon na sa iyo’y itinalaga
Ngunit pag-asa’y bumihis sa pagdurusa
Muling napukaw ang nasaktang diwa

Bagong tao, dumating sa ‘yong buhay
Mabait, matalino, mayaman, gwapo at bida sa pagsasayaw
Sa ‘yo pinipilit siya ng marami araw-araw
Animo’y isang tadhanang pinagitaw ng pagbubukang-liwayway

Akala’y siya na ang ‘yong magiging talisuyo
Lingid sa kaalaman ko’y masaya ka na sa piling ng iba
Na sa paglalarawan mo ngayo’y idolo ko na siya
Kaya lang, pangarap ko’ y ‘di tuluyang natamo

‘Di ko alam ang tunay niyang nadarama
Para sa tulad mong may mahal ng iba
Pero kung espesyal ka nga sa paningin niya
Magkaibang tao man, pareho lang ang pinagdaraanan naming pagdurusa

Fwend

ni: –KiMo-

Lumalatag na ang kadiliman
Katahimika'y nakatudla sa kalawakan
Sutsot ng hangin siyang napapadaan
Lagaslas ng tubig, naglalaro sa isipan

Minamalas ang mga gunam-gunam
Bagama't ang nakikita'y malamlam
Kahit alaala'y mapang-uyam
Katiningan, nang dahil sa 'yo'y napagmasdan

Sa maitim na nakaraan nabilanggo
Nahalinhan lahat ng ika'y dumako
Nanariwa ang lungkot, tuluyang naglaho

Tikhim at pighati'y yumao

Sapat na...

ni: 143PoNCaN

Ang isang titig sa limang segundo
Ang isang ngiti mula sa ‘yo
Ang isang himig lang ng tinig mo
Ang pagbanggit mo sa pangalan ko
Ang isang salitang sinasabi mo
Ang distanya nating isang metro
Ang isang pagbubulagbulagan sa katotohanan
Na alam kong 'di na mababago kailanman
Sa tuwing ika'y pinagmamasdan
Sa tuwing ika'y napapanaginipan
Magpakailanma’y makapiling ka ay sapat nang kahilingan

Pagdadaos ng Outreach’08, matagumpay

ni Pamela Sacdalan

Matagumpay na idinaos ang Outreach ’08 noong nakaraang Disyambre 5, taong 2008 sa Philippine Science High School-Southern Mindanao Campus na dinaluhan ng iba’t-ibang estudyante ng iba’t-ibang paaralan.

Sinimulan ang Outreach’08 ng isang programang idinaos sa gymnasium ng nasabing paaralan sa isang mensaheng pambungad ng director ng PSHS-SMC na si Gng. Delia Legaspino. Sinundan ito ng isang presentasyon na pinangunahan ni G. Cromwell Castillo kasama ang mga piling mananayaw ng mag-aaral ng PSHS-SMC. Bumirit din ang tagapamahala ng dormitoryong pambabae na si Bb. Ava Leuterio sa pagkant ng “Bleeding Love”, na sinayawan din ng ilang piling girl dormers.

Matapos ang programa ay ipinamahagi ang mga mag-aaral sa mga iba’t-ibang clubs ng nasabing paaralan upang gabayan at malibang. Tinuruan sila ng nakatakdang club ng kung anong talento o sakop ng kahusayan ng bawat club.

Parent’s Day at 3rd Card-giving Day, idinaos

ni: Abbie Estribillo

Umuwing may ngiti sa mga labi ang mga magulang ng mga mag-aaral sa Philippne Science High School-Southern Mindanao Campus noong nakaraang Enero 28,2009 sa pagdaraos ng Parent’s Day at 3rd card-giving day sa gymnasium ng nasabing paaralan.

Ang naturang araw ay itinalaga para sa pagbibigay pugay at pasasalamat sa mga magulang ng mga mag-aaral ng paaralan. Sinimulan ang programa ng isang maliit na presentasyon ng mga piling miyembro ng Company of Artists, Musician, and Performers o CAMP at ang OASIOAS Dance club ng isang eksena sa “Kindaw Tivokh” bago ang paunang salita ng director na si Gng. Delia Legaspino. Sinundan ito ng pagtawag at pagbibigay sertipiko sa mga nakasali sa Director’s list.

Bago natapos ang programa ay nagbigay ng mga tokens ang mga estudyante sa kanilang mga magulang na nagpapahayag ng kanilang pasasalamat at pagmamahal sa kanya-kanyang magulang. Nag alay din ng isang awitin si Raphaela Marie Borela kasama ang kanyang ama na si G. Arnel Borela para sa lahat.

Tag-init na!

ni:Jaina Jabel

Sa bawat pagwawakas ng taon sa paaralan, sa unang linggo ng Abril, ang lahat ng tao, bata man o matanda, mag-aaral man o nagtatrabaho ay naghahanda para sa tag-init. Iba’t iba rin ang mga pinagkakaabalahan ng mga tao tuwing sasapit na ang summer.

Sa tuwing sasapit na ang summer, marami sa atin ang nagbabakasyon sa mga malalaking lungsod o kaya naman ay dumadayo sa mga tahimik na probinsiya. Ang iba naman ay pumupunta sa mga paraiso. Ilan sa mga bakasyunan sa Pilipinas ay ang summer capital ng ating bansa, ang Baguio. Tanyag ito dahil sa malamig na klima na angkop na angkop para sa mga taong pagod at labis nang naiinitan sa summer. Pwede rin ang pangalawang summer capital ng Plilipinas, ang Tagaytay. Dito naman matatagpuan ang pinakamaliit na bulkan sa bansa, ang bulkang Taal. Sikat rin ito dahil sa mga pasyalan sa tabi ng bulkang Taal. Sa Tagaytay, pwede kang magbiking o kaya naman ay horse back riding. Kung gusto mo namang makakita ng bulkang perpekto ang hugis, nasa Aklan lamang ang hinahanap mo, ang bulkang Mayon. Sa Davao naman matatagpuan ang Bulkang Apo, ang pinakamataas na bulkan sa Pilipinas. Tanya grin ang Davao sa masagana nitong ani ng durian at ng marami pang prutas.

Kung gusto mo naman malaman ang iba’t ibang kaganapan sa kasaysayan ng Pilipinas, maaari mong bisitahin ang pinakalumang lungsod ng Pilipinas, ang Cebu. Matatagpuan sa Cebu ang iba’t ibang makasaysayang lugar tulad ng Megallan’s Cross. Tanyag rin ito dahil masaganang ani ng manga, ang ating pambansang prutas. Mula sa Cebu, pwede ka ring dumaan muna sa Bohol. Tanyag naman ang bohol dahil sa Chocolate Hills na kulay tsokolate tuwing tag-init at berde naman kapag panahon ng tag-ulan.

Kung gusto mo naman magrelax, nariyan ang mga resorts tulad ng Boracay na dinadayo pa ng mga turista dahil sa tanyag nitong white sand beaches. Pati na rin ang Palawan, kung saan matatagpuan ang mga nagagandahang resorts at ang underground river.

Kung hindi niyo naman gusting maglakbay pa ng malayo ay maaari naman kayong magkaroon na lamang ng voice lessons,o sumali sa mga acting at iba pang workshops o pumunta sa mga seminars ng mga bagay-bagay na pinagkakainteresan ninyo para naman hindi masayang ang summer ninyo. Pwede ring mag-aral na lamang kayo ng iba’t ibang isports tulad ng swimming, basketbol, badminton, pingpong, at iba pa. Sa ganitong paraan, nakakapag-exercise na kayo habang nag-eenjoy ng summer ninyo.

Para naman sa mga taong mahilig sa “adventure”, maaari ninyong subukan ang mga bagay na sadyang di malilimutan. Isa na rin dito ang “snorkeling” kung saan maaaliw kayong makita ang iba’t ibang uri ng mga isda. Pwede rin magmountain hiking kung ninanais ninyo o kaya’y iba pang outdoor adventures.

Nariyan rin ang mga amusement parks tulad ng Enchanted Kingdom at Star City kung saan ay kakaiba ang iyong nararamdaman pag sumakay ka sa mga rides tulad ng roller coaster, Rig Grande Rapids, at Log Jam. Ngunit pwede rin naman kayong bumisita sa mga iba’t ibang museo. Dito ay marami kayong matututunan at makakakalap pa kayo ng iba’t ibang impormasyon.

Ngunit kahit sa paanong paaraan mo pa man ginamit ang panahon ng tag-init, pumunta sa mga resorts o kahit ano pa man, ang mahalaga pa rin ay kung gaanong saya ang iyong nararamdaman. Kaya’t magsaya na, dahil tag-init na!

Sa Huling Sayaw

ni: Jimae Faith Magnaye

Ang paghalik ng kadiliman sa kumikislap na kapaligiran ay sumabay rin ang pagdapo ng mga butil ng pighati sa aking mga mata. Naturingang ang gabing ito ay sadyang masaya, ngunit narito ang isang kaluluwang nagdurusa.

Sa aking pagbaybay sa mga pasilyo ng nakaraan ay nakikita ko siya, nakangiti at waring walang inaalala sa buhay. Sadyang kay sama ng tadhana at siya pa ang sininta sa lahat ng nagmamahal. Naging isang trahedya ang buhay kong noon ay kay saya at puno ng hiwaga. Ngunit narito pa rin ako at lihim na sumusulyap sa kanyang maliwanag na mukha na naging tanglaw ko sa mga araw ng kabalisahan at ituring man itong kabaliwan ay siya pa rin ang nilalaman ng aking puso’t isipan.

Sino ba naman ang hindi mahuhumaling sa kanya? Siya ay singganda ng bukang-liwayway at ang kapinuhan sa kanyang pag-uugali ay sadyang nakakabighani sa kahit ano mang nilalang. Marami akong katunggali sa pagkamit sa kanyang puso ngunit alam kong wala akong maiilaban sa kanila – hindi ako kasing kisig ng isang talisain ni ang lakas ng isang mandirigma ay hindi rin naigawad sa akin.

Lumipas ang mga oras at araw. Mabilis ang daloy ng panahon at ang kadalisayan ng mga bulaklak ay unti-unti nang nawawalang saysay. Walang pinagkaiba ang bawat sandaling kami ay pinagtatagpo – hinihila pa rin ng aking kahinaan ang bawat salitang nais kong sabihin sa kanya. Humihiyaw na ang aking damdamin na magtapat sa kanya ukol sa aking nadarama subalit nawawala lamang ako sa aking pag-iisip at hindi maiwasang mahumaling sa mala-anghel niya mukha.

Nabatid ko lamang na papalapit na ang taunang sayawan ng aming paaralan. Lahat ng mga kasali sa nasabing piging ay abalang-abala sa paghahanda sa pagkakataong dalawang ulit lamang magaganap sa buhay ng mag-aaral na nasa mataas na paaralan. Hindi ko man mabatid ang kasiyahang dala ng pagdiriwang ito, pilit namang naglalaro sa aking imahinasyon ang kanyang magiging anyo sa gabing iyon. Iginuguhit sa aking isipan na siya ay magmumukhang prinsesa na ubod ng ganda at halimuyak, ngunit hindi ko siya maaabot sapagkat ako’y isang ordinaryong nilalang lamang. Hamak na kung mapalapit sa kanya ay maituturing lamang na isang anino, hindi mapapansin at walang saysay na naparoon pa.

Nagbibilang na ako ng araw bago maganap ang sayawan. Natapos na ang lahat ng kinakailangang isagawa tulad ng mga ensayo ,paghahanap sa iyong kabiyak at ang pagpili ng kasuotang babagay sa tema ng naturang okasyon. Napaghandaan ko na ang lahat ng ito – asul ang napili kong kulay para sa aking damit. Simple lamang ang aking napili ngunit masasabing elegante. Higit kong binigyang pansin ang piging sapagkat ito na ang huling pagkakataong nalalabi upang masabi ko sa kanya ang aking tinatagong paghanga.

Dumating na rin ang pinakahihintay naming araw – ang araw ng sayawan. Makikita mo ang kislap ng galak sa mga mata ng bawat naroon. Lahat ng mga dilag ay tila mga dyosang bumababa mula sa kalangitan ngunit lahat sila ay hindi makakapantay sa kanyang taglay na yumi. Suot niya ay asul rin na nagpasiya sa aking puso at ang lahat ng kanyang ginamit na palamuti ay nagdagdag lamang ng ganda sa kanya. Panay ang kanyang ngiti sa bawat taong kanyang makakasalubong at hindi ko rin inaasahang ako rin ay mapag-uukulan niya ng pansin.

Nagsimula na nga ang programa. Alinsunod pa rin ito sa nakasanyang daloy ng kaganapan. Karamihan ay masaya sa pagsasayaw sa kanilang mga kabiyak o minamahal. Siya ay sumayaw na ng maraming beses samantalang ako ay naka-upo lamang sa isang sulok. Nais ko siyang makasayaw, ngunit hindi ko alam paano siya yayayain. Hinihila na naman ako ng aking katorpehan at ng takot na hindi niya paunlakan ang aking imbitasyon. Sa wakas ay umupo na siya ngunit nakaguhit pa rin ang matinding kasiyahan sa kanyang mga mata.

Napagpasiyahan kong pumunta muna sa palikuran upang ayusin ang aking buhok na nasira sa pagsandal ko sa dingding. Sa paglabas ko ay pormal ng ipinahayag na magsisimula na ang sonata para sa huling sayaw. Namasdan ko ring naroon pa rin siya…nakaupo at tila walang pumapansin sa kanya na nabatid kong nakapagtataka. Nabuhay ang kakarampot kong lakas ng loob at pag-asa. Nabigla ako nang lumakad na ang aking mg paa patungo sa kanya. Pagdating ko sa kanyang kinaroroonan ay nabulalas ko na nais ko siyang makasayaw sa huling pagkakataon. Sa awa ng Maykapal ay pumayag naman siya.

Sa pag-apak namin sa sayawan ay nanginginig ang aking mga kalamnan – nais na nilang umatras ngunit humihiyaw naman ang aking damdamin na ito na ang pinakamagandang pagkakataon. Sumayaw kami ng buong husay at tila kami ay naging isa. Marami ang namangha sapagkat hindi nila inaasahang magagawa namin iyon. Nagpasalamat ako sa pagkakataong binigay sa akin na mahawakan siya at masolo kahit sa huling pagkakataon.

At iyon na ang aking huling sayaw, ngunit hindi ko pa rin na ipahiwatig ang aking nadaramang pag-ibig sa kanya…at ito ay nagdulot ng mga luha ng panghihinayang sa aking mga mata.

Araw ng mga puso: kasaysayan nito

ni: Alexis Dinopol

Ang ikalabing-apat na araw ng Pebrero ang opisyal na araw ng mga puso. Ito ay pinangalan sa dalawang santong parehong nagngangalang St. Valentine.

Noong 496, opisyal na ipinahayag ni Pope Gelasius ang araw na ito bilang pista ng dalawang santong namuhay noong ikatlong siglo at parehong namatay noong Pebrero 14. Parehong walang kaugnayan sa pag-ibig ang dalawang santo ngunit, sa paglipas ng panahon, naiugnay na ng mga tao ang araw na ito sa pag-iibigan at romansa dahil na rin sa maraming bagay-bagay na taun-taong nangyayari sa araw na ito.

Ang kalagitnaan ng buwan ng Pebrero ay dati na ring pinaniniwalaang simula ng tagsibol. Ito rin ang simula ng maraming bagay tulad ng pagmate ng mga ibon at pagpili ng mga batang lalaki ng babaeng magiging date nila para sa panahon ng tagsibol. Dahil dito, naiugnay na ng mga tao ang araw na ito sa romansa, pag-iibigan at bagong simula.

Taong 1800, naging popular na sa Britain at United States ang Saint Valentine's Day. Taong 1902 naman,lumabas at naibenta sa kauna-unahang pagkakataon ang mga kending hugis puso na gawa ng isang kompanya ng kendi doon. Nakapaloob sa mga kending ito ang iba't- ibang nakakakilig na mga mensahe tulad ng "be mine", "melt my heart", "ur cute", "Soul mate", "dial my #" at marami pang iba. Sa ngayon, ang nasabing kompanya ng kendi ay nakakabenta na ng mahigit walong bilyong hugis puso na kendi taun-taon.

Sa pagdaan ng panahon, natatak na sa mga isip ng mga tao ang simbolo ng Valentine's Day, ang malalaking pulang puso na may pana. Pinapaniwalaan ng karamihan na kinukontrol ng ating mga puso ang ating nararamdaman. Pinaniniwalaan din ng mga tao si Cupido, ang sinasabing anghel na namamana ng mga puso upang paglapitin ang mga taong itinakda ng tadhanang magkatuluyan. Kaya, isang pinaniniwalaang simbolo ng Valentine's Day ang pusong tinamaan ng pana ni Cupido, ang sinasabing puso ng taong nagmamahal.

Sa araw na ito, karaniwang nagbibigayan ng mga regalo at nagpapalitan ng mensahe ang mga nagmamahalan. Kabilang na sa mga regalong ito ay mga tsokolate at card. Ang araw ng mga puso ang ikalawa sa Pasko bilang araw ng pinakamabentang mga card.